Η τεχνική κατασκευής και η γενική μορφή του συγκεκριμένου οργάνου βασίστηκαν στον ταμπουρά του Μακρυγιάννη (περ. 1835), με αρκετές όμως τροποποιήσεις (μεγαλύτερο μέγεθος, μικρότερος τάκος, ξύλινα φιλέτα, ταστιέρα από σκληρό ξύλο, νάιλον δεσμοί κτλ).
Η κιθάρα είναι βασισμένη σε προπολεμικό μοντέλο του Αράμ Παπαζιάν. Σκάφος και πεναριά: καρυδιά. Ταστιέρα, επένδυση καράολου και καβαλάρης: παλίσανδρος. Μπράτσο: αφρικανικό μαόνι με κόντρες παλίσανδρο και σαπέλι. Καπάκι: έλατο. Κλειδιά: Grover. Μήκος χορδής: 65cm.
Η κιθάρα είναι βασισμένη σε προπολεμικό μοντέλο του Αράμ Παπαζιάν. Σκάφος: καρυδιά. Ταστιέρα, επένδυση καράολου και καβαλάρης: παλίσανδρος. Μπράτσο: αφρικανικό μαόνι με κόντρες παλίσανδρο και σαπέλι. Καπάκι: έλατο. Πεναριά: ασετόπαστα. Κλειδιά: Grover. Μήκος χορδής: 65cm.
Κλασική κιθάρα Παναγή με παράλληλα καμάρια. Στη συγκεκριμένη κιθάρα έλειπε ένα αρκετά μεγάλο τμήμα από το φιλέτο «ψαροκόκαλο». Επειδή δεν στάθηκε δυνατό να βρεθεί έτοιμο φιλέτο παρόμοιων διαστάσεων στην αγορά, κατασκευάστηκε εκ νέου από μικρά κομμάτια ξύλου.
Το όργανο ήταν ταλαιπωρημένο από ανεπιτυχείς προσπάθειες επισκευής κατά το παρελθόν. Για να συγκρατηθεί πρόχειρα το ξεκόλλητο μπράτσο είχε τοποθετηθεί μια μεγάλη βίδα. Ο αυθεντικός καβαλάρης απουσίαζε, ενώ είχε κολληθεί σε λάθος θέση νεότερος. Κατασκευάστηκε καινούργιος καβαλάρης στο ύφος της εποχής και με βάση κάποιες ενδείξεις από τα αποτυπώματα στο καπάκι.